Proszę o kontakt Jeść i pić Lublin

Jeść i pić to nie grzech. W sumie nawet trzeba: bez tego można się nabawić poważnych chorób, a nawet doprowadzić do śmierci. Koniec końców o pierwszych chrześcijanach jest napisane: „Przyjmowali pokarm z weselem i w prostocie serca, chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością całego ludu”. W jakiś sposób jedzenie i picie jest usprawiedliwione.

Jednak stałe nadużywanie tego, co służy jedzeniu i spożywaniu, musi stać się z konieczności nadużyciem. Łyżką i widelcem wielu ludzi pracuje na wczesny grób, działając przez niepohamowane obżarstwo według znanego w świecie hasła: „Jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy”.

Jedzenie i picie to nie wszystko. Panuje obłuda, wszechobecne kłamstwo, wyrządzanie krzywdy czynem lub zaniechaniem, tolerancja zła i nieprawości, oszczerstwa, intrygi, obojętność ludzi na drugiego człowieka, na problemy środowiska, na osoby starsze, którymi nikt się nie interesuje, spędzanie godzin na konsumpcji treści w radiu i telewizji, FB, Twitterze czy RedTube, nepotyzm, klikanie, błyszczenie, blichtr, mamona zwana kasą, sałatą, biletami Narodowego Banku Polskiego albo sianem. Ale co tam... odpalasz Instagrama, a tam tylko piękne osoby i wyjątkowe przedmioty na sweet fociach. Tam tego całego zła nie widać. Bo ludzie nie lubią się dzielić bólem. Bo nie chcą pokazywać tego, co mogłoby się komuś innemu nie spodobać. Bo obawiają się krytyki. Złego słowa. Czarnego PR-u. Niechcianych komentarzy. Braku lajków. Spadku popularności. Esemesów od zaniepokojonych znajomych szukających taniej sensacji. Ten świat tylko pozornie jest jednak piękny. Poczucie krzywdy i niesprawiedliwości oraz tego, że w świecie nie dzieje się dobrze, puka codziennie do każdego z nas. Obojętność na to pukanie to oszukiwanie samego siebie, życie w nieświadomości i niewiedzy oraz pielęgnowanie nieszczerości.

Czy naprawdę chcesz tak żyć?

Czy wszystko, co robiłeś do tej pory, nie wyczerpuje przypadkiem znamion złego uczynku albo krzywdy, którą komuś wyrządziłeś?

Co dobrego zrobiłeś, by świat Cię nie zapomniał?

Co dałeś od siebie temu świata? To, że pracujesz i zarabiasz, nie liczy się - w końcu nie robisz tego z poczucia potrzeby (nie mówię tutaj o potrzebie finansowej).

Nadmiar spowodowany dobrobytem oddala człowieka coraz bardziej od drugiego człowieka. Kiedy w czasie ostatniej wojny w Europie dokuczał głód i wszelki niedostatek, a różne nieszczęścia zewsząd napierały, wielu ludzi słuchało siebie nawzajem. Lecz obecnie ludzie oddani całkiem tak zwanemu „korzystaniu z życia” brną w coraz większe bagno, a gdy w przejawie większej świadomości próbują z niego wyjść, grzęzną jeszcze bardziej.

Religią obecnego człowieka jest luksus, jego nabożeństwem – wygodnictwo, bogiem – brzuch, mnożące się hipermarkety – niedzielnymi świątyniami, a chwały szuka się w rzeczach hańbiących, o których z wiadomych względów pisać tutaj nie będę.

Jest jeszcze czas na opamiętanie się, na pogłębiona refleksję i na zmianę sposobu życia. Wystarczy zacząć od jednego dobrego uczynku dziennie. Może to być pomoc komuś schorowanemu w umyciu okna, użyczenie kanału samochodowego potrzebującemu, wyniesienie śmieci, szczery telefon do kogoś dalekiego z rodziny. A jeśli nie masz pomysłu, zawsze możesz zrobić drobną przysługę administracji tej strony, która oferuje Ci to, że dziś możesz czytać to krótkie wyznanie, i odblokować wyświetlanie reklam. Niby nic, a tak wiele!

Zacznij od dziś.

Nie czekaj do jutra.

Jutro może być za późno, ale dziś jeszcze nie jest.

Loading

Vote

Result 1 votes

Skontaktuj się ze ogłoszeniodawcą Podziel się

Komentarze