Proszę o kontakt Smutny dzień dla ludzi pracy Lublin

Dzień dobry,

Wiecie jak smakuje poczucie bezsilności? Gdy chcecie coś zrobić i nie możecie, bo jest to niewykonalne, a każde działanie naraża człowieka na niezrozumienie?

Kolejne tarcze antykryzysowe sankcjonowały stan rzeczy, który cechuje się nierównością, rozdawnictwem i niszczy tak naprawdę ludzi pracy, czyli etatowców. Pomijam tutaj celowo przedsiębiorców, bo nie znam żadnego uczciwego. Nie winię ich za to, bardziej upatruję tutaj winy państwa, które pazernie zabiera jednym, by potem szczodrze podać na tacy innym. Znam za to rzesze uczciwych pracowników, którym ani ten rząd, ani tarcza nic nigdy nie dały. Powiem więcej: pracownik stracił nie tylko finansowe fundamenty, ale przede wszystkim honor. Traktowany jak dojna krowa, oddający swoje najlepsze lata panu przedsiębiorcy, na koniec dostaje marne ochłapy, ledwie pozwalające na egzystencję. Taki ktoś jest nieprodukcyjny, wyrzucany na śmietnik historii, bo życie zawodowe w niektórych "firmach" kończy się dla ludzi już po 40-stce. Pracownicy-etatowcy to ta grupa społeczna, która jest przedmiotem kpin i arogancji ze strony obecnej władzy. Ale to oni pracują na PKB tego kraju. Ludzie pracy. Pracownicy. Nauczyciele. Montażyści. Hydraulicy. Taksówkarze. Budowlańcy. Sprzątaczki. Nieuczciwie traktowani pracownicy sezonowi.

W Polsce jest odwieczny spór między pracownikiem a pracodawcą. Bez pracowników nie byłoby tych firm, tych "biznesów". To ludzie są najważniejsi w firmie. Pracodawca, który pobierając gigantyczne wsparcie w ramach tarczy z PFR obniża wynagrodzenie pracownikom oczekując lojalności, powinien się zastanowić, czy w ogóle powinien prowadzić działalność gospodarczą. To chyba naturalne, że potrzeby pracowników są DLA NICH ważniejsze niż TWOJA firma?! Chcesz lojalności - zaproś ich do spółki. Proste i jakże banalne!

Ktoś kiedyś powiedział: dobrze by było, gdyby Polacy za miskę ryżu pracowali. Chciał i ma. A my dajemy mu poparcie. Naród niewolników. Naród, w którym tęsknota za inną jakością nie wyjdzie już nigdy na ulicę. W Polsce były powstania, zawsze skierowane przeciw obcej władzy. Obcej, bo zaborczej. A ta władza jest "polska", choćby wbijała nóż w plecy Polakom. Nie mamy tradycji rewolucyjnych, nie mamy we krwi wolności. Bo na wolność to trzeba zasłużyć. Historia pokazuje, że trudno jest wolność wywalczyć, ale jeszcze trudniej - utrzymać.

Ta konkretna opcja polityczna wypowiedziała umowę społeczną już dawno. Wybraliśmy. Wybraliśmy zniewolenie, arogancję, nepotyzm, obietnice bez pokrycia, wysoką inflację, bezrobocie, kpiny państw sąsiednich i zacofanie technologiczne. Wybraliśmy państwo, w którym nie liczy się człowiek, rozwój, praca. Wybraliśmy państwo, w którym liczą oczka wodne, walka z ostrym cieniem mgły, polityczne paszkwile z ambony, bezczelność, spryt, znajomości, płodzenie dzieci i maseczki antywirusowe, za które zapłaciliśmy my wszyscy, a które nigdy nikomu z nas nie pomogą.

Największym dobrem tego kraju nie są lasy, Nowogrodzka, 500+, węgiel, produkcja jabłek czy borówek.

Największym dobrem tego kraju są pracownicy, często etatowcy, ludzie pracy, którzy robią na to, by taki jeden czy drugi mógł ogłosić kolejne 1000+. By inny tym kosztem mógł kupić salonowe auto klasy premium.

Ludzie pracy zasługują na szacunek, uczciwość i sprawiedliwość. Czarne chmury zebrały się 12.07.2020 r. na ludźmi pracy. Kiedy ktoś uderza motyką w kogoś, kto zamiast motyki ma słowo, wynik może być tylko jeden. Przykro patrzeć na nierówną walkę - właśnie otworzony został rozdział, w którym nie ma demokratycznej Polski. Jest Polska swojska, Polska układów, Polska socjalna. Polska taniej kiełbasy przedwyborczej. Polska, gdzie kupowanie ludzi za ich własne pieniądze uchodzi na sucho i jest hołubione przez znaczną część społeczeństwa.

> Kto chce wolności bez zamieszek, chce deszczu bez burzy. <
Autor: Mark Twain

Loading

Vote

Result 2 votes

Skontaktuj się ze ogłoszeniodawcą Podziel się

Komentarze